رشوه در بعضی از کشورها در حال تبدیل شدن به یک فرهنگ است. این مشکل اجتماعی باید از زاویه فقه بررسی شود. تحقیق حاضر، پدیده رشوه در مسائل اداری را بررسی و مصادیق آن را بیان می‌‌کند. نوشته پیش‌‌رو به‌‌روش توصیفی-تحلیلی و در محدوده فقه و به‌‌روش کتابخانه‌‌ای نوشته شده است. نتایج حاصل از پژوهش حاضر عبارتند از: آنچه از سوی راشی برای انجام کاری به مرتشی داده می‌‌شود، لزومی ندارد وجه نقد باشد، بلکه هرآنچه ارزش مالی دارد و یا در نزد رشوه‌‌گیرنده ارزش ویژه‌‌ای دارد مثل احترام، تکریم، ستایش و هر تلاش مدحت‌آمیز و ستایشگرانه کسی‌‌که رفع و رجوع پاره‌‌ای از کارها در دست اوست در حکم وجه نقد و مال است. حرمت مال الرشا به‌‌وسیله ادله اربعه مانند: آیات قرآن، روایات معصومین (ع)، اجماع و عقل در باب قضا و غیر قضا به‌‌دست می‌‌آید.
)