بخشی از آیات قرآن کریم بهعنوان پیام جاویدان خداوند برای انسانها به توصیف نامها و افعال خداوند اختصاص یافته است. از جمله این نامها، انتساب صفت مکر به خداوند است. در مورد چگونگی انتساب این صفت به خداوند دیدگاههای متفاوتی مطرح شده است. گروهی معتقدند که مکر خداونـد جزای ماکر است. برخی مکر الهی را استدراج دانسته و گروهی مکر الهی را برگرداندن مکر مـاکر بـه خـودش یا ابطال مکر ماکر دانستهاند. مقاله حاضر درصدد است با تبیین معنای مکر و بیان دیدگاه اشاعره و شیعه به شناخت مختصر از چگونگی انتساب این صفت بر خداوند دست یابد. باتوجه به معنای مکر که عبارت است از تدبیر محکم و چاره اندیشی، این اسناد حقیقی است؛ زیرا اگر مکر به قصد اضرار و سوء نیت ایجاد شود، مکر سیئ و مذموم است و اگر ایجاد آن به قصد اضرار و سوء سریرت نباشد بلکه در اصل و ریشه از رحمت و عنایت، نشأتگرفته باشد چنان مکری، نیکو و محمود است.
)